SCENARIUSZ ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH

Temat: „Zimo baw się z nami" – usprawnianie narządów artykulacyjnych, kształcenie spostrzegawczości oraz myślenia przyczynowo-skutkowego podczas zajęć o tematyce przyrodniczej.

Cele główne:

§  Usprawnianie narządów artykulacyjnych.

§  Rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego.

§  Kształcenie prawidłowego toru oddechowego.

§  Rozwijanie koncentracji i spostrzegawczości.

§  Dostrzeganie zmian zachodzących w przyrodzie w poszczególnych porach roku.

Cele operacyjne:

Dziecko:

§  zna i nazywa cztery pory roku z zachowaniem właściwej kolejności,

§  prawidłowo oddycha podczas ćwiczeń i zabaw,

§  wie, czym charakteryzują się poszczególna pora roku - zima,

§  zna nazwy zabaw, w które można bawić się zimą,

§  potrafi skoordynowań ruchy motoryki dużej podczas spaceru po półkulach
z wypustkami,

§  układa historyjkę obrazkową z zachowaniem kolejności przyczynowo-skutkowej,

§  prawidłowo wykonuje ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne,

§  potrafi przekazać treść usłyszanego tekstu jest za pomocą ruchu,

§  koncentruje się na zadaniu,

§  dostrzega różnice między elementami i potrafi połączyć takie same elementy,

§  świadomie i czynnie uczestniczy w zajęciach,

§  respektuje zasady obowiązujące w zabawach.

Logopeda:

§  kształtuje prawidłową mowę poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej, gramatycznej,

§  stymuluje rozwój mowy,

§  rozbudza u dziecka chęć pracy nad własną mową,

§  motywuje dziecko do pracy nad własną wymową.

Metody:

Słowna, pokaz, praktycznego działania

Forma:

indywidualna

Podstawa programowa:

1.1. obdarza uwagą dorosłych, aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują;

3.1. zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym;

3.3.  uważnie słucha;

4.1.  przewiduje, w miarę swoich możliwości, jakie będą skutki czynności manipulacyjnych na przedmiotach (wnioskowanie o wprowadzanych i obserwowanych zmianach);

4.2. grupuje obiekty w sensowny sposób (klasyfikuje) i formułuje uogólnienia typu:
to do tego pasuje, te obiekty są podobne, a te są inne;

4.3. stara się łączyć przyczynę ze skutkiem i próbuje przewidywać, co się może zdarzyć.

5. 4.  uczestniczy w zajęciach ruchowych, w zabawach i grach w ogrodzie przedszkolnym,
w parku, na boisku, w sali gimnastycznej.

11.1. rozpoznaje i nazywa zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla poszczególnych pór roku; podejmuje rozsądne decyzje i nie naraża się na niebezpieczeństwo wynikające
z pogody, np. nie stoi pod drzewem w czasie burzy, nie zdejmuje czapki w mroźną pogodę;

14. 2. potrafi uważnie patrzeć (organizuje pole spostrzeżeniowe), aby rozpoznać
i zapamiętać to, co jest przedstawione na obrazkach

Pomoce dydaktyczne: Puzzle, płatki śniegu, papierowa kula, obrazki – zabawy zimowe, okienka, kolorowe półkule z wypustkami, historyjka obrazkowa, opowiadanie „Śpiące misie”, biały materiał, białe kartki papieru, obrazki zwierząt z ich śladami, „buźki”, ślady stóp.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1.    „Wszyscy są, witam was!” – powitanie. Prowadzący wita się z dzieckiem piosenką:

Wszyscy są, witam Was,

zaczynamy już czas.

Jestem ja, jesteś Ty

Raz, dwa, trzy!

2.    „Jaka to pora roku?” - wprowadzenie do tematu. Prowadzący pokazuje dziecku obrazki z różnymi porami roku. Wspólnie nazywają pory roku, dobierają podpis
do obrazka. Kolejnym zadaniem dziecka jest ułożenie puzzli i odgadniecie, jaka pora roku jest na obrazku. Logopeda wprowadza dziecko w temat zajęć.

3.    „Tańczące płatki śniegu” – zabawa oddechowa. Prowadzący prosi dziecko
o dokończenie zdania: Zimą z chmury pada … Zaprasza dziecko na dywan. Wszystkie papierowe płatki śniegu rzuca na dywan. Dziecko bierze płatek śniegu i dmucha na niego, żeby zatańczył.

4.    „Papierowa kula” – kształcenie sprawności manualnych. Z papieru zrobiona jest kula. Dziecko delikatnie musi rozwinąć kulę i przekazać papier nauczycielowi.
Na każdej kartce papieru zapisane jest jedno zdanie związane z zimą. Jedne zdania są prawdziwe, a inne fałszywe. Prowadzący  odczytuje zdania, natomiast dziecko ma wskazać, które zdania są prawdziwe, a które fałszywe.

• Zimą jest zimno.
• W zimie biegamy boso po łące.
• Zimą z nieba pada oranżada.
• Śnieg jest koloru różowego.
• Zimą zbieramy w lesie grzyby.

·  W zimie nakładamy czapki i szaliki.

·  Zimą lepimy bałwana.

5.    „Zimowe zabawy” – wzbogacanie słownictwa. Dziecko spoglądając na wycięte okienko ma za zadanie odgadnąć, w jakie zabawy bawią się dzieci zimą (jazda na sankach,  jazda na łyżwach , jazda na nartach, bitwa na śnieżki, lepienie bałwana, kulig, anioły na śniegu)

6.    „Spacer po krze” – kształcenie koordynacji ruchowej. Dziecko spaceruje
po kolorowych półkulach z wypustkami, które imitują krę, trenując równowagę
i koordynację. 

7.    „Jak ulepić bałwana?” – Kształcenie myślenia przyczynowo – skutkowego
(4-elementowa historyjka obrazkowa). Zadaniem dziecka jest ułożenie obrazków ukazujących etapy powstawania bałwana. Prowadzący prosi dziecko o omówienie poszczególnych etapów lepienia bałwana.

8.    „Śpiące misie” – usprawnianie narządów artykulacyjnych.

Prowadzący czyta opowiadanie, dziecko włączają się w określonym momencie, naśladując misie (dziecko powtarza po prowadzącym ruchy narządów mowy).

Przed zimą misie przygotowują się do snu. Są bardzo śpiące (ziewamy: a, a,a...)  nucą sobie kołysankę (śpiewamy: a, a,a). Misiom jest zimno (wykonujemy motorek ustami),
więc muszą się ogrzać (chuchamy na ręce). Misie przeziębiły się (kichamy i kaszlemy
z wysuniętym językiem). Mama misia daje lekarstwo, które jest słodkie i smaczne (oblizujemy wargi, mlaskamy przyklejając język do podniebienia). Misie są zadowolone (mruczymy: m, m, m.i chuchamy na ręce mówiąc ch, ch...).

9.     „Zabawy na śniegu" – zabawa z elementem pantomimy.

Zima jest bardzo szczodra i nasypała z chmur dużo śniegu. Jest go tak wiele, że aż trudno iść. Musimy wysoko podnosić kolana przechodząc przez zaspy. Czujemy jak mróz szczypie nas w nosy, rozcieramy ręce, chuchamy na nie. Prowadząca daje dziecku gazetę. Dziecko szeleści nią podczas zgniatania naśladując skrzypiący śnieg. Ze zgniecionych gazet powstają śnieżki. Dziecko spacerując po sali podrzuca je do góry, toczy po dywanie śnieżne kule, przeskakuje przez nie. Po zakończonej zabawie dziecko zbiera gazety do kosza.

10.    „Tropiciel” – zabawa kształtująca koncentrację. Logopeda rozkłada na stoliku zwierzęta z ich śladami. Zadaniem dziecka jest odszukanie i dobranie do zwierząt ich śladów. 

11.    „Buźki” – ewaluacja. Prowadzący pokazuje dziecku buźki: uśmiechniętą i smutną. Tłumaczy dziecku, że jeżeli podobały mu się zajęcie to niech weźmie buzię uśmiechniętą, jeśli nie to smutną.

12.    „Ślady stóp” - zakończenie zajęć. Prowadzący podsumowuje zajęcia, przypominając dziecku ich temat. Dziękuje za udział w zajęciach i zachęca dziecko do wyjścia z sali po białych śladach zimy.