SCENARIUSZ ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH

Temat: „Zimo baw się z nami" – usprawnianie narządów artykulacyjnych, kształcenie spostrzegawczości oraz myślenia przyczynowo-skutkowego podczas zajęć o tematyce przyrodniczej.

Cele główne:

§  Usprawnianie narządów artykulacyjnych.

§  Rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego.

§  Kształcenie prawidłowego toru oddechowego.

§  Rozwijanie koncentracji i spostrzegawczości.

§  Dostrzeganie zmian zachodzących w przyrodzie w poszczególnych porach roku.

Cele operacyjne:

Dziecko:

§  zna i nazywa cztery pory roku z zachowaniem właściwej kolejności,

§  prawidłowo oddycha podczas ćwiczeń i zabaw,

§  wie, czym charakteryzują się poszczególna pora roku - zima,

§  zna nazwy zabaw, w które można bawić się zimą,

§  potrafi skoordynowań ruchy motoryki dużej podczas spaceru po półkulach
z wypustkami,

§  układa historyjkę obrazkową z zachowaniem kolejności przyczynowo-skutkowej,

§  prawidłowo wykonuje ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne,

§  potrafi przekazać treść usłyszanego tekstu jest za pomocą ruchu,

§  koncentruje się na zadaniu,

§  dostrzega różnice między elementami i potrafi połączyć takie same elementy,

§  świadomie i czynnie uczestniczy w zajęciach,

§  respektuje zasady obowiązujące w zabawach.

Logopeda:

§  kształtuje prawidłową mowę poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej, gramatycznej,

§  stymuluje rozwój mowy,

§  rozbudza u dziecka chęć pracy nad własną mową,

§  motywuje dziecko do pracy nad własną wymową.

Metody:

Słowna, pokaz, praktycznego działania

Forma:

indywidualna

Podstawa programowa:

1.1. obdarza uwagą dorosłych, aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują;

3.1. zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym;

3.3.  uważnie słucha;

4.1.  przewiduje, w miarę swoich możliwości, jakie będą skutki czynności manipulacyjnych na przedmiotach (wnioskowanie o wprowadzanych i obserwowanych zmianach);

4.2. grupuje obiekty w sensowny sposób (klasyfikuje) i formułuje uogólnienia typu:
to do tego pasuje, te obiekty są podobne, a te są inne;

4.3. stara się łączyć przyczynę ze skutkiem i próbuje przewidywać, co się może zdarzyć.

5. 4.  uczestniczy w zajęciach ruchowych, w zabawach i grach w ogrodzie przedszkolnym,
w parku, na boisku, w sali gimnastycznej.

11.1. rozpoznaje i nazywa zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla poszczególnych pór roku; podejmuje rozsądne decyzje i nie naraża się na niebezpieczeństwo wynikające
z pogody, np. nie stoi pod drzewem w czasie burzy, nie zdejmuje czapki w mroźną pogodę;

14. 2. potrafi uważnie patrzeć (organizuje pole spostrzeżeniowe), aby rozpoznać
i zapamiętać to, co jest przedstawione na obrazkach

Pomoce dydaktyczne: Puzzle, płatki śniegu, papierowa kula, obrazki – zabawy zimowe, okienka, kolorowe półkule z wypustkami, historyjka obrazkowa, opowiadanie „Śpiące misie”, biały materiał, białe kartki papieru, obrazki zwierząt z ich śladami, „buźki”, ślady stóp.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1.    „Wszyscy są, witam was!” – powitanie. Prowadzący wita się z dzieckiem piosenką:

Wszyscy są, witam Was,

zaczynamy już czas.

Jestem ja, jesteś Ty

Raz, dwa, trzy!

2.    „Jaka to pora roku?” - wprowadzenie do tematu. Prowadzący pokazuje dziecku obrazki z różnymi porami roku. Wspólnie nazywają pory roku, dobierają podpis
do obrazka. Kolejnym zadaniem dziecka jest ułożenie puzzli i odgadniecie, jaka pora roku jest na obrazku. Logopeda wprowadza dziecko w temat zajęć.

3.    „Tańczące płatki śniegu” – zabawa oddechowa. Prowadzący prosi dziecko
o dokończenie zdania: Zimą z chmury pada … Zaprasza dziecko na dywan. Wszystkie papierowe płatki śniegu rzuca na dywan. Dziecko bierze płatek śniegu i dmucha na niego, żeby zatańczył.

4.    „Papierowa kula” – kształcenie sprawności manualnych. Z papieru zrobiona jest kula. Dziecko delikatnie musi rozwinąć kulę i przekazać papier nauczycielowi.
Na każdej kartce papieru zapisane jest jedno zdanie związane z zimą. Jedne zdania są prawdziwe, a inne fałszywe. Prowadzący  odczytuje zdania, natomiast dziecko ma wskazać, które zdania są prawdziwe, a które fałszywe.

• Zimą jest zimno.
• W zimie biegamy boso po łące.
• Zimą z nieba pada oranżada.
• Śnieg jest koloru różowego.
• Zimą zbieramy w lesie grzyby.

·  W zimie nakładamy czapki i szaliki.

·  Zimą lepimy bałwana.

5.    „Zimowe zabawy” – wzbogacanie słownictwa. Dziecko spoglądając na wycięte okienko ma za zadanie odgadnąć, w jakie zabawy bawią się dzieci zimą (jazda na sankach,  jazda na łyżwach , jazda na nartach, bitwa na śnieżki, lepienie bałwana, kulig, anioły na śniegu)

6.    „Spacer po krze” – kształcenie koordynacji ruchowej. Dziecko spaceruje
po kolorowych półkulach z wypustkami, które imitują krę, trenując równowagę
i koordynację. 

7.    „Jak ulepić bałwana?” – Kształcenie myślenia przyczynowo – skutkowego
(4-elementowa historyjka obrazkowa). Zadaniem dziecka jest ułożenie obrazków ukazujących etapy powstawania bałwana. Prowadzący prosi dziecko o omówienie poszczególnych etapów lepienia bałwana.

8.    „Śpiące misie” – usprawnianie narządów artykulacyjnych.

Prowadzący czyta opowiadanie, dziecko włączają się w określonym momencie, naśladując misie (dziecko powtarza po prowadzącym ruchy narządów mowy).

Przed zimą misie przygotowują się do snu. Są bardzo śpiące (ziewamy: a, a,a...)  nucą sobie kołysankę (śpiewamy: a, a,a). Misiom jest zimno (wykonujemy motorek ustami),
więc muszą się ogrzać (chuchamy na ręce). Misie przeziębiły się (kichamy i kaszlemy
z wysuniętym językiem). Mama misia daje lekarstwo, które jest słodkie i smaczne (oblizujemy wargi, mlaskamy przyklejając język do podniebienia). Misie są zadowolone (mruczymy: m, m, m.i chuchamy na ręce mówiąc ch, ch...).

9.     „Zabawy na śniegu" – zabawa z elementem pantomimy.

Zima jest bardzo szczodra i nasypała z chmur dużo śniegu. Jest go tak wiele, że aż trudno iść. Musimy wysoko podnosić kolana przechodząc przez zaspy. Czujemy jak mróz szczypie nas w nosy, rozcieramy ręce, chuchamy na nie. Prowadząca daje dziecku gazetę. Dziecko szeleści nią podczas zgniatania naśladując skrzypiący śnieg. Ze zgniecionych gazet powstają śnieżki. Dziecko spacerując po sali podrzuca je do góry, toczy po dywanie śnieżne kule, przeskakuje przez nie. Po zakończonej zabawie dziecko zbiera gazety do kosza.

10.    „Tropiciel” – zabawa kształtująca koncentrację. Logopeda rozkłada na stoliku zwierzęta z ich śladami. Zadaniem dziecka jest odszukanie i dobranie do zwierząt ich śladów. 

11.    „Buźki” – ewaluacja. Prowadzący pokazuje dziecku buźki: uśmiechniętą i smutną. Tłumaczy dziecku, że jeżeli podobały mu się zajęcie to niech weźmie buzię uśmiechniętą, jeśli nie to smutną.

12.    „Ślady stóp” - zakończenie zajęć. Prowadzący podsumowuje zajęcia, przypominając dziecku ich temat. Dziękuje za udział w zajęciach i zachęca dziecko do wyjścia z sali po białych śladach zimy.

MÓZG I JEGO FUNKCJE

KREATYWNOŚĆ

SCENARIUSZ TERAPII LOGOPEDYCZNEJ (zajęcia indywidualne w przedszkolu)

Data: 27.11.2014r.
Imię i nazwisko dziecka: XYZ

Diagnoza: sygmatyzm 
Czas trwania: 45 min.

Temat: Szafa, szalik i szuflada – mów poprawnie, tak wypada.  Utrwalanie głoski „sz”
w wyrazach z wykorzystaniem komputerowych programów logopedycznych.

Cel główny:

§  Doskonalenie prawidłowej wymowy głoski „sz”.

§  Kształtowanie słuchu fonematycznego.

§  Rozwijanie umiejętności analizy i syntezy słuchowej.

Cele operacyjne:

Dziecko:

§  rozpoznaje wyrazy z głoską „sz” w nagłosie, śródgłosie i wygłosie,

§  prawidłowo wykonuje ćwiczenia usprawniające narządy artykulacyjne,

§  zna słuchowy i wizualny wzór głoski „sz”,

§  potrafi dokonać analizy i syntezy głoskowej wyrazów z zadaną głoską, 

§  klasyfikuje wyrazy ze względu na poprawność gramatyczną,

§  słuchowo różnicuje głoski „sz” – „s”,

§  szereguje wyrazy według zadanego warunku: wyrazy z głoską „sz”, wyrazy z głoską „s”,

§  prawidłowo wymawia głoskę „sz” w wyrazach w nagłosie, śródgłosie i wygłosie,

§  prawidłowo oddycha podczas ćwiczeń i zabaw,

§  prawidłowo liczy obiekty: „rybki” oraz ocenia liczebność zbiorów,

§  zna pojęcia: „więcej”, „mniej”,

§  nazywa i rozpoznaje figury geometryczne: koło, trójkąt, kwadrat,

§  świadomie i czynnie uczestniczy w zajęciach,

§  respektuje zasady obowiązujące w zabawach.

Logopeda:

§  kształtuje prawidłową mowę poprzez korygowanie zaburzeń w zakresie strony fonetycznej, leksykalnej, gramatycznej,

§  stymuluje opóźniony rozwój mowy,

§  wdraża do praktycznego wykorzystania nawyków poprawnej wymowy przyswojonej w toku ćwiczeń,

§  rozbudza u dziecka chęć pracy nad własną mową,

§  motywuje dziecko do pracy nad własną wymową.

Metody:

Słowna, pokaz, praktycznego działania

Forma:

indywidualna

Podstawa programowa:

1.1. obdarza uwagą dorosłych, aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują;

3.1. zwraca się bezpośrednio do rozmówcy, stara się mówić poprawnie pod względem artykulacyjnym, gramatycznym, fleksyjnym i składniowym;

3.3.  uważnie słucha;

4.2. grupuje obiekty w sensowny sposób (klasyfikuje) i formułuje uogólnienia typu: to do tego pasuje, te obiekty są podobne, a te są inne;

8.1. śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru;

10.3. interesuje się urządzeniami technicznymi (…) i zachowuje ostrożność przy korzystaniu z nich;

13.1. liczy obiekty i rozróżnia błędne liczenie od poprawnego;

14.6. (…) wyodrębnia głoski w słowach o prostej budowie fonetycznej.

Pomoce dydaktyczne:

Odtwarzacz CD; płyta CD z piosenką „Szepty i okrzyki”; gra logopedyczna: „ZOOMINKI”, butelka z wodą, słomka, świeczka, „MULTIMEDIALNY PAKIET LOGOPEDYCZNY cz. I – sz, ż, cz, dż”; wędka; papierowe rybki z wyrazami z głoską „sz”; szarfa, papierowy domek Sabiny i Szymona; paski z wyrazami zawierającymi głoskę „sz”; plansza „Auto”; papierowe figury geometryczne: koło, trójkąt, kwadrat.

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1.    Powitanie piosenką dźwiękonaśladowczą: „Szepty i okrzyki”:

Szepty i okrzyki:
Gdy buzię otwieram i język wysuwam, to ruszam nim żwawo raz w lewo, raz w prawo.... Nadmuchuje balon, przywiązuje sznurek. Rety, co się dzieje! coś ciągnie mnie w górę! Cieszę się: ha! ha! ha! Boje się: ojej! a! Zachwycam się: ho! ho! ho! Dziwię się: ooo!	Tyka zegar: tik - tak, tik - tak. Gdacze kwoka: koko - dak, koko - dak, koko- dak. Szczeka piesek: hau, hau, hau, A kot na to: miau! miau!, miau! Szeptem mówię: sza, sza, sza. Głośno wołam: ha! ha! ha! Cicho mówię pss, pss Głośno wołam: tra, tra! Syczy żmija: sssssssssssss. Szumią drzewa: szszszszszsz. Jak tu zimno: brrrrr. Stój koniku prrrrrr.

2.    Rozbudzenie zainteresowania dziecka tematyką zajęć poprzez rozwiązanie zagadki, której celem jest kształcenie analizy i syntezy słuchowej wyrazów:
„Co łączy wyrazy?” (szafa, szalik, szuflada).
Prowadzący zapoznaje dziecko z tematem zajęć (utrwalanie głoski „sz” w wyrazach).

3.    Usprawnianie narządów artykulacyjnych – gra logopedyczna „ZOOMINKI”. Zadaniem dziecka jest prawidłowe wykonanie ćwiczeń narządów mowy oraz ćwiczeń oddechowych, jakie pokazane są na filmiku:

(ANOA, CHOMIK, BOCIAN BIAŁY, DZIOBOROŻEC ABISYŃSKI, JAK, KANGUR RUDY, BIEDRONKA SIEDMIOKROPKOWA, BOBTAIL, BÓBR EUROPEJSKI, FOKA SZARA, JASZCZÓRKA ZWINKA, KARP KRÓLEWSKI, ŻMIJA ZYGZAKOWATA)

4.    „Ładnie mówię głoskę sz”. Zadaniem dziecka jest przypomnienie prawidłowej artykulacji głoski "sz", czyli:
- język na podniebieniu
- zęby złączone
- wargi zaokrąglone

5.    Kształcenie analizy i syntezy słuchowej wyrazów – gra logopedyczna „MULTIMEDIALNY PAKIET LOGOPEDYCZNY cz. I – sz, ż, cz, dż” – „Podpisz i powiedz”. Dziecko odgaduje nazwę obrazka, dzieli wyraz na głoski, a następnie dopasowuje litery w odpowiednie miejsce.

6.    „Rybak” – utrwalanie prawidłowej wymowy głoski „sz” w wyrazach w nagłosie, śródgłosie i wygłosie. Dziecko jest rybakiem, który za pomocą wędki łowi ryby. Każda ze złowionych ryb mówi słowa – niektóre prawidłowo, a niektóre nieprawidłowo. Zadaniem dziecka jest określenie, czy złowiona ryba umie mówić głoskę „sz”, czy nie. Na koniec dziecko liczy ile ryb mówiło prawidłowo (te ryby zabieramy ze sobą), a ile nieprawidłowo (te ryby zostają w stawie i dalej uczą się pięknie mówić).

7.    Kształcenie słuchu fonematycznego – zabawa ruchowa „Morze – ląd”. W chwili gdy logopeda wymawia głoskę „sz” (szum fali) dziecko wskakuje do szarfy leżącej na dywanie. Jeżeli usłyszy dźwięk „s” (syczenie węża) wyskakuje z „morza” i staje „na lądzie”.

8.    Kształcenie słuchu fonematycznego – gra logopedyczna „MULTIMEDIALNY PAKIET LOGOPEDYCZNY cz. I – sz, ż, cz, dż” – „Uzupełnij wyraz”.  Zadaniem dziecka jest wstawienie w wyrazie odpowiedniej litery: „sz” bądź „s”.

9.    Kształcenie słuchu fonematycznego oraz utrwalanie prawidłowej wymowy głoski „sz”: „Sabina czy Szymon”. Logopeda stawia na stoliku dwa domki. W jednym mieszka Szymon, a w drugim Sabina. Dziecko losuje pasek z wyrazem, powtarza wyraz i mówi jaką głoskę słychać w wyrazie. Jeśli w wyrazie jest głoska „s” pasek umieszcza w domku Sabiny, jeśli „sz” – w domku Szymona.

10.               Kształcenie pamięci wzrokowej - gra logopedyczna „MULTIMEDIALNY PAKIET LOGOPEDYCZNY cz. I – sz, ż, cz, dż” – „Zapamiętaj i powiedz”.  Dziecko odkrywa karty, nazywa obrazek i zapamiętuje jego położenie. Dobiera obrazki w pary.

11.               Zakończenie zajęć zabawą oddechową „Auto” (dziecko za pomocą słomki przenosi figury geometryczne na odpowiednie miejsca) oraz zagadką:

Jest różowy, bardzo giętki,

powie wszystko, co chce głowa,

lecz nie warto się nim chwalić

- dłuższy ma na pewno krowa.

12. Ewaluacja. Logopeda pokazuje dziecku dwie pluszowe buźki: jedną uśmiechniętą, drugą smutną. Symbolizują one atrakcyjność zajęć. Dziecko ma wziąć do ręki buźkę wesołą (jeżeli zajęcia mu się podobały) lub smutną (jeżeli zajęcia były mało atrakcyjne).

Światowy Dzień Świadomości Autyzmu

*** ŻYCZENIA ŚWIĄTECZNE ***

ZDROWYCH, POGODNYCH
ŚWIĄT WIELKANOCNYCH,
PEŁNYCH WIARY, NADZIEI I MIŁOŚCI.
RADOSNEGO, WIOSENNEGO NASTROJU,
SERDECZNYCH SPOTKAŃ W GRONIE
RODZINY I WŚRÓD PRZYJACIÓŁ
ORAZ WESOŁEGO "ALLELUJA".