Jak motywować dziecko do ćwiczeń artykulacyjnych?

Zabawa - MÓJ JĘZYCZEK WĘDROWNICZEK

Jednym z takich sposobów jest wykonanie wspólnie z dzieckiem „buzi i języka”. Można skorzystać z gotowego szablonu, bądź samemu wykonać taką „buzię” i „język”.

Instrukcja:

• Wydrukuj szablon „buzi” i wytnij tyko środkową jego część (zaznaczoną kropkami).
• Pokoloruj wargi na czerwono. Uważaj, by w czasie kolorowania nie pomalować „zębów”.
• Wydrukuj „język”. Wytnij go, a następnie pokoloruj na czerwono. Można do „języka” przyczepić np. patyczek do szaszłyków.

Tak wykonana praca jest gotowa do wspólnych zabaw usprawniających narządy mowy.

Papierową „buzię” można przykleić do lustra taśmą bezbarwną bądź naklejką. Lustro jest bardzo dobrym miejscem, ponieważ ćwicząc dziecko widzi swoje narządy artykulacyjne i ma możliwość samokontroli ruchów.

Dziecko najpierw za pomocą papierowego „języka i buzi” pokazuje ćwiczenie, następnie wykonuje je samodzielnie obserwując ruchy swojego języka.

 

 

Gdzie jesteś języczku?  Grażyna Waśkiewicz

– Gdzie jesteś języczku?
– Jestem w prawym policzku. Dzieci wypychają czubkiem języka prawy policzek.
– Gdzie się ukryłeś teraz, języczku?
– Jestem w lewym policzku. Dzieci wypychają czubkiem języka lewy policzek.
– Znów cię nie widzę, choć ruch twój śledzę.
– Teraz za górną wargą siedzę. Dzieci z zaciśniętymi ustami wypychają czubkiem języka gór­ną wargę.
– Ale przed chwilą wiesz, gdzie byłem?
– Nie.
– Za zębami się ukryłem. Dzieci „malują kropeczki” na podniebieniu.
– Języczku, a gdzie jesteś teraz?
– Teraz się z podniebieniem zwieram. Dzieci kląskają („koniki”).
– Znów cię nie widzę, choć pilnie zerkam.
– Teraz uciekam do gardełka. Dzieci z otwartymi buziami przesuwają język od dziąseł za górnymi zębami w stronę gardła.
– Chyba cię znaleźć dziś nie zdołam.
– Spójrz, ja się kręcę dookoła. Dzieci wypychają językiem dookoła okolice ust.
– Sprytny języczku, tak się chowałeś, że szans nie miałam. Dzisiaj wygrałeś.